TRACTAAT OVER HET SPIEKEN

Door CORNELIS VERHOEVEN

Tractaat over het spieken is een boek waarin het fenomeen van spieken in scholen wordt onderzocht vanuit een onderwijsfilosofisch perspectief. Geschreven door Cornelis Verhoeven en opnieuw geïntroduceerd door Joop Berding, duikt dit werk in de complexiteit van onderwijs. Het stelt de conventionele aanpak van onderwijs ter discussie en belicht de tekortkomingen van een systeem dat te veel gericht is op utilitaire resultaten. Verhoeven daagt de lezer uit om het wezen van onderwijzen en leren te heroverwegen, waarbij hij het belang van echte intellectuele betrokkenheid benadrukt boven oppervlakkige prestaties. Een waardevolle oproep om een diepere en betekenisvollere benadering van leren te omarmen.

Prof. dr. Cornelis Verhoeven (1928-2001) was filosoof, leraar en hoogleraar en een ongebreideld essayist. Zijn werk werd bekroond met de P.C. Hooftprijs. Tractaat over het spieken is zijn belangrijkste boek over het onderwijs.

Bezorger en inleider dr. Joop Berding (1954) is pedagoog en opvoedingsfilosoof. Hij publiceerde twee boeken en enkele artikelen over het werk van Verhoeven.

Cornelis Verhoeven

Verhoeven schreef vooral filosofische essays. Daarnaast vertaalde hij onder anderen klassieke auteurs. In totaal publiceerde hij meer dan 80 titels en duizenden artikelen en stukken. Enkele van zijn boeken zijn vertaald, onder meer in het Engels en het Duits, zoals Rondom de leegte (1965) en Inleiding tot de verwondering (1967). Verhoeven oriënteerde zich vooral op de continentale filosofie; uit zijn werk spreekt bewondering voor uiteenlopende denkers als Plato, Leibniz en Heidegger.

Naast de filosofie en de cultuurkritiek, is een aantal geschriften ook autobiografisch van aard. Zo geeft hij in het werk Zonder een zucht, over de weken voorafgaand aan de dood van zijn vader, blijk van een literaire gevoeligheid. Hoewel het Verhoeven aan officiële erkenningen van zijn talent niet ontbroken heeft, bleef hij tijdens zijn leven voor het grote publiek goeddeels een onbekende. Volgens velen was hij niettemin de meest oorspronkelijke denker van ons taalgebied in de twintigste eeuw.